Een vraag om mee te beginnen: Kun je je de eerste dag in Nieuwe-Tonge nog herinneren? “Goh ja, als de dag van gisteren! Ik was nog nooit op Goeree Overflakkee geweest. Bernard is er een keer met een vriend overheen gefietst. Kop op het stuur, niets meegekregen. Alles was dus nieuw toen we op een zonnige dag in mei 2001 naar huisjes gingen kijken. Een collega van mij, Marianne, had een editie van Ons Eiland mee naar het werk genomen. Ze wist dat wij iets met een tuin en een garage buiten de stad zochten. Zij woonde al jaren aan de Battenoordsedijk met haar man. “Moet je eens op het eiland kijken.” zei ze.

Jeugdige overmoed
Esther woont sinds augustus 2001 aan het Korteweegje. Zij werkte toen nog in Zoetermeer en Bernard in Rijswijk. Elke dag heen en weer en ondertussen klussen aan het huis. “We kwamen uit een huurhuis in Den Haag. Veel geld hadden we niet. En het huisje van de heer en mevrouw Droger had lang geen onderhoudsbeurt gehad. Met jeugdige overmoed en veel te weinig ervaring begonnen we in eigen beheer aan de verbouwing. In de avonduren en weekenden. Sommige buren hebben het ons niet in dank afgenomen maar we moesten door.”

Wonen in een caravan
Esther en Bernard hebben er maar één jaar met z’n tweetjes gewoond. In 2002 werd hun oudste zoon geboren. Toen was het huis leefbaar maar nog lang niet klaar. “In 2004 beviel ik op een slaapbank in de woonkamer van de jongste. Kranten tegen de nieuwe ramen en een betonnen vloer onder de voeten. Heb nog een paar dagen van een eigen toilet en douche gebruik kunnen maken. Toen stond de aannemer voor de deur en werd het achterhuis gesloopt. We hebben maanden in de oude Kip-caravan van mijn ouders op camping De Grevelingen gewoond met twee kleine kinderen.“

Een kalf uit Friesland
Ze lacht en zegt dat het makkelijker én goedkoper was geweest in een nieuwbouw huis te trekken maar ze zagen de charme van het traditionele huisje uit 1929 en wilde het in stijl renoveren. “Jaren geleden stond ik in de voortuin te werken toen er twee mannen stopten. Vader en zoon uit Friesland. Ze waren aan het zeilen op de Grevelingen. De vader had destijds, na de watersnoodramp, met zijn vader een kalf gebracht op dit adres. Hij kon zich de ravage op het eiland en in Nieuwe-Tonge nog herinneren en wilde dat nu met zijn eigen zoon delen. Zo werd ik even met de geschiedenis van ons huis geconfronteerd. Mooi he?”

Geen windmolens maar sneller internet
Esther werkte voor het Albeda College in Rotterdam. Maar in 2007 begon het te kriebelen. Ze wilde graag als communicatieadviseur zelfstandig werken. “Dat ging eerst in een hybride vorm; 20 uur in vaste dienst en 20 uur freelance. Voor de Hogeschool Zeeland bijvoorbeeld. In 2013 kon ik los en sindsdien ben ik 100% zelfstandig. Afhankelijk van de opdracht ben ik op locatie maar ik werk ook veel vanuit huis. Net als Bernard overigens. Als hij niet op reis is, werkt hij vanuit huis. Hij heeft een internationale functie. Tegenwoordig gaat veel digitaal. Dus in plaats van windmolens willen wij én de kinderen graag glasvezel in het dorp voor sneller internet!”

In het vastgoed
Na een opdracht in Den Bosch en Groningen vorig jaar is het zakelijk nu iets rustiger. Esther is sinds juni van dit jaar begonnen als verhuurmakelaar en woningbeheerder onder de naam Aliis non sibi. Dat is Latijn en betekent ‘voor anderen, niet jezelf’. Haar nieuwe bedrijf biedt diensten in de vorm van beheer en verhuur aan woningeigenaren en investeerders in vastgoed. In Rotterdam met name maar ook eigenaren van (vakantie)woningen op Goeree Overflakkee en omgeving kunnen bij haar terecht. “De afgelopen jaren hebben velen in vastgoed geïnvesteerd. Uiteindelijk blijkt het beheer en alles wat met verhuren te maken heeft de meesten toch tegen te vallen. Het is veel werk en niet iedereen vindt het leuk om te doen. Ik wel! Tenslotte zijn wij na de verbouwing van ons eigen huis in Nieuwe-Tonge een stuk bijdehanter geworden. Mensen die benieuwd zijn naar wat ik doe, kunnen op www.huizenbeheerder.nl kijken of een praatje maken!” nodigt ze uit.

Of ze nog iets mag zeggen…. Esther is als vrijwilliger trouwens verbonden aan Stichting Make Sense!. Zij bouwen met een groep van 15 vrijwilligers elk jaar in één week een ruwbouw huis voor een arm gezin in Bosnië. De reis voor 2019 staat gepland op 10 mei. “Heb jij ook wat met bouwen, huizen of armoedebestrijding? Overweeg dan een donatie aan dit goede doel.” voegt ze nog toe. Aliis non sibi!