Herdenking Nieuwe-Tonge: “Al ging ik ook in een dal der schaduw des doods, ik zou geen kwaad
vrezen.’’
NIEUWE-TONGE – Nadat het trompetgeschal heeft geklonken, is het twee minuten lang stil
rondom het graf van verzetsstrijder Jacob Arij Verolme. De ongeveer honderd aanwezig zijn stil,
ieder met zijn of haar eigen gedachten. De klok slaat. Het eerste en zesde vers van het Wilhelmus
klinken over de begraafplaats.
Tekst en foto: Erwin Guijt
Vooraf werden de aanwezigen in het dorpshuis welkom geheten door Karolien Jordaan, voorzitter
van de Oranjevereniging. Zij verzoekt de stille tocht ook echt stil te laten zijn. Helaas blijkt niet
iedereen aan haar oproep gehoor te geven, maar het merendeel van de mensen is eerbiedwaardig
stil als het in een stoet naar de begraafplaats gaat.
Daar spreekt Anne-Karin Guijt-Holleman, voorzitter van de dorpsraad. Zij benadrukt dat het geslacht
voor ons de Eerste en Tweede Wereldoorlog én de watersnoodramp meemaakten. “Inmiddels leven
we al 74 jaar in vrijheid. Ondanks alle moeite en zorgen die we kunnen hebben mogen we toch in
vrede en vrijheid leven.’’
Angst en armoede
Namens de gemeente neemt kernwethouder Markwat het woord. Hij noemt 4 mei een belangrijke
dag, “waarop wij ons één voelen met allen die verdriet hebben om oorlogsslachtoffers. Het was een
tijd van angst, armoede en verdriet. Daarom is het zo goed dat er zoveel jongeren aanwezig zijn, om
het belang van vrijheid te beseffen. Vrijheid is niet vanzelfsprekend, maar is zwaarbevochten.’’ De
wethouder stelt dat hoewel er op het eiland zelf geen echte strijd geleverd is, de bevolking wel de
gevolgen droeg en de strijd in de lucht meekreeg. “Het thema dit jaar is ‘in vrijheid kiezen’. Maar die
vrijheid schept wel verantwoordelijkheid.’’
Na zijn toespraak legt hij, samen met zijn vrouw, een krans bij het graf van de gevallen
verzetsstrijder. Deze laatste rustplaats wordt geflankeerd door militairen, brandweer en het Rode
Kruis. Er worden nog verschillende andere kransen en boeketten gelegd, door onder andere de
dorpsraad, Oranjevereniging, brandweer, militairen, Rode Kruis en muziekvereniging Apollo. De
laatste heeft gezorgd voor de muzikale omlijsting van de herdenking.
Vertroosten
Ook twee dochters van Verolme zijn bij de herdenking aanwezig en leggen een bloemstuk. Een van
hen neemt daarna nog het woord en citeert uit psalm 23: “Al ging ik ook in een dal der schaduw des
doods, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij.’’ Zij
verhaalt over de religieuze motivatie die veel verzetsstrijders hadden om de Joden, ‘Gods volk’, te
helpen. Haar vader was er daar een van.
Nadat kinderen en andere aanwezigen ook de gelegenheid hebben gehad om bloemen te leggen,
wordt eenieder bedankt voor zijn of haar aanwezigheid. Er is nog gelegenheid om een bakje koffie of
thee te drinken, een uitnodiging waar verschillende mensen graag gebruik van maken.