Zorgboerderij Geusje’s Stee, hier ben ik een paar keer langs geweest. Vooral omdat het er zo gezellig is. Anseline Tijl runt samen met 5 medewerksters, waaronder 2 dochters, een zorgboerderij/dagopvang/ kinderboerderij. ‘We hebben bijna altijd wel een stagiair, uit de sociaalpedagogische sector. Er is echt veel vraag voor deelnemers voor de activiteiten hier. We kunnen lang niet iedereen aannemen omdat we als onderneming het optimale begeleidingsklimaat voor de aanwezige cliënten willen handhaven. Aantallen deelnemers zijn daaraan ondergeschikt.’
“Toen we hier kwamen wonen hebben we lang nagedacht wat we met de ruimte zouden doen. Zelf heb ik altijd in de zorg gewerkt. Ter voorbereiding hebben we veel instellingen bezocht en viel de keuze op het starten van een zorgboerderij. Mijn man runt met zijn vader een varkens- en stierenmesterij, maar die zijn strikt van onze dieren gescheiden. Onze cliënten komen ook niet op dat gedeelte.
Nieuwe dieren
Maar op het gedeelte van de zorgboerderij zijn genoeg dieren aanwezig, zoals kippen, konijnen, ezels, schapen en Guineese biggetjes. Sommige van de dieren zijn op de boerderij geboren, dat geeft dan best wat opwinding. Zo word ik door een cliënte meegetroond naar de poes die jonkies heeft. Moederpoes kijkt toe. Ze weet precies hoe ze het jonkie oppakken moet. De poezen had ik nog niet vermeld en de honden trouwens ook niet. “We hebben nu weer twee honden, sinds een paar maanden is er een labrador pup en een oudere golden retriever. Vorig jaar overleed een hond en ondanks dat de pup die er nu nieuw is en veel plezier geeft, hebben ze het soms nog over de vorige hond. Dat is ook een van de redenen dat ze niet op het andere deel van de boerderij komen. Onze cliënten kunnen zich aan die dieren hechten maar die zijn na een jaar bedoeld voor de slacht. Sommige kinderen begrijpen dat niet.”
IJsverkoop
De dagindeling voor de cliënten is grofweg ’s morgens de dieren voeren en verzorgen en ’s middags huishoudelijk werk, zoals koekjes en taartjes bakken voor de bezoekers van de kinderboerderij. Ook wordt er ijs verkocht . Belangrijk bij een hete zomer. Op facebook was zelfs een wedstrijd welk van de vele soorten ijs het lekkerste was.
Koffie met zelfgebakken koek en een babbeltje
“We gaan uit van wat een cliënt kan en dat geeft goede resultaten. Vooral als je ze goed begeleidt, blijken ze tot hun eigen verbazing meer te kunnen en te durven dan ze zelf oorspronkelijk dachten. Al zullen we altijd blijven kijken wat we beter kunnen doen. Zowel moeder als dochters (Conny en Sebina) zouden graag wat meer Nieuwe Tongenaren op bezoek zien komen. Er kan veel gedaan worden een kinderfeestje geven, een High Tea genieten en heerlijk spelen in de speeltuin maar ook gewoon even een kop koffie met zelfgebakken koek halen, met een gezellig babbeltje.
Vrijwilligers hebben altijd iets te doen
Dit is natuurlijk geen gewone onderneming waarvan winst maken het doel is. Toch moet er hard gewerkt worden om de boerderij te laten renderen. Van sommige cliënten krijgen ze een gedeelte van het zorgbudget. Maar dat is niet toereikend om rond te komen. Komt nog bij, dat ze bijvoorbeeld niet gewoon zelf een schommel mogen bouwen, maar dat door een gecertificeerd bedrijf moeten laten doen. Die zijn standaard duurder. Voor vrijwilligers die graag met de handen werken is altijd plaats. Voor het dagelijks runnen van het boerderij-gedeelte maar ook om reparaties te doen aan de konijnenhokken, de kippenren en andere technische klusjes.
Familiebedrijf
Beide dochters geven eenstemmig aan, er een familiebedrijf van te willen maken. Als hun moeder ooit stopt, dan willen zij het voortzetten. Dus dat alle Nieuwe Tongenaren kunnen in de toekomst blijven genieten van de kinderboerderij en speeltuin. Op de Facebookpagina van Geusje’s Stee is de bouw om de dagverblijfruimte te vergroten te volgen, maar zelf een keer komen kijken mag natuurlijk ook.
Nog een laatste vraag: Waar komt de naam Geusje’s Stee vandaan?
“Die naam had het huis al toen we er kwamen wonen. Volgens de legende zijn de Watergeuzen, die op weg waren naar Brielle, hier een nacht blijven slapen. Maar het is een legende dus ik weet niet of het waar is’ aldus Anseline.
Tekst & fotografie: Nel Kralt